Tha Khaek loop & Don Det

6 weekjes geleden zaten we nu in het vliegtuig naar Bangkok.... Nu zitten we al in Cambodja!

Zoals verteld begonnen we vorige week zaterdag aan de Tha Khaek loop in Laos. We hadden allebei een prachtig scootertje op de kop getikt, semi-automaat dus dit was weer even wennen maar maakte het wel weer een stuk leuker. Rugzakje op, kaart mee en rijden maar.Wanneer je de stad uit reed kwam je onmiddellijk in de natuur van Laos terecht, práchtig. En dit was nog maar het begin...Op onze kaart zagen we dat er een aantal caves in het begin al waren maar helaas hebben we deze compleet gemist en kwamen we daar pas achter toen we er al dik voorbij waren. No problem we zouden de laatste dag wel terug komen (dachten we toen nog).Verder rijdend door het landschap veranderde het steeds meer. Van vlakke velden met hier en daarineens een reusachtige rots/berg die uit de aarde kwam tot prachtige gebergte om doorheen te rijden en hele meren vol met takken. Iedere bocht gaf weer zicht op alweer een mooi stukje Laos. 

Na 100 km kwamen we aan in een klein dorpje waar ons guesthouse zich bevond: het welbekende Sabaidee guesthouse. Deze tent wordt gerund door een Laotiaans mannetje met de bijnaam Mr. Happy. Superschattig en heel aardig. Even lekker ontspannen na een flink dagje scooteren en toen lekker eten van de BBQ die erbij hoorde. Samen met wat andere backpackers rondom het kampvuur zitten en met twee Schotse jongens (waar we echt níks van verstonden) tot in de late uurtjes liedjes zingen bij het kampvuur. De eerste dag was al zeer geslaagd!De volgende ochtend na een klein beetje uitslapen en een lekker ontbijt de scooter weer op. Dit keer een tocht van dik 160 km voor de boeg. Het eerste stukje weer heerlijk tempo erin en door de prachtige omgeving rijden. Na een paar uur rijden kwamen we bij de Cool Springs. Een klein zandweggetje van de route af richting een hele steile rots bracht ons bij een klein koud watertje tussen de rotsen. Heerlijk een verfrissende duik nemen tussen de locals die uitgebreid aan het dineren waren en ons even uitgebreid gingen bekijken.

Vervolgens met twee jongens, Philip en de fransman, weer verder gereden richting onze bestemming van die dag: de Kong Lor Cave. Dit klinkt iets simpeler dan het was aangezien eerst ik de bocht uit vloog en met scooter en al in de berm belandde (gelukkig alleen een paar schrammen, goede blauwe plekken en flinke geschrokken, ik heb geluk gehad!) en 10 minuten later kwamen we op de minder goede wegen van Laos en stuiterde Marloes flink op de weg waardoor ze op de een of andere bijzondere manier haar teen zo raakte dat het flink begon te bloeden en mega pijn deed. Gelukkig kon meneer de Fransman wel op de scooter van Marloes en kon zij achterop bij Philip naar het eerste de beste dorpje om het even goed te laten ontsmetten.

Toen was het nog 40 km tot onze eindbestemming van die dag maar de zon begon snel onder te gaan. Dus met de schrik nog in ons hoofd moesten we toch racen tegen de klok. Deze 40 km waren wel de mooiste van de hele route. In een vallei omringd door bergen en de uitgestrekte weide deed ons denken aan de savannes van Afrika. Helemaal met de zon die een rode gloed gaf en langzaam achter de bergen wegzakte maakte dit echt een bijzonder mooi plaatje. Uiteindelijk alleen de laatste 10 minuutjes in het donker hoeven rijden gelukkig en daarna terecht gekomen een een prachtig luxe en goedkoop guesthouse! Hier zijn we na een hapje eten ook zeer snel gaan slapen want pfoeh we waren compleet gesloopt. 

De volgende dag ging ik alleen met de jongens op pad naar de Kong Lor Cave omdat Marloes nog steeds niet goed kon staan en lopen, en dan is een grot zeker niet ideaal. Deze grot was bijzonder omdat er een rivier dwars door de grot liep waar je doorheen kon varen. Deze tocht duurde ongeveer 40 minuutjes door een grot die volledig donker is.Nu weet ik dat ik vroeger al redelijk in paniek raakte bij het idee van een bootje in een grot, maar toch doe je het. Beetje spannend is het wel maar ongelooflijk gaaf om gewoon zo lang door een grot te varen in volledige donker. Aan de andere kant wat gedronken en gespeeld met alle schattige kittens daar en toen weer dezelfde weg terug. Supertoffe ervaring!

Toen Marloes opgehaald bij het guesthouse en hebben we besloten toch maar met deze jongens mee te gaan omdat Marloes nog geen scooter kon rijden (hadden we nou toch maar een automaatje....) en zo de Fransman mooi de scooter van Marloes naar Thakhek kon brengen. We wilden eigenlijk vanaf daar dezelfde route terug doen omdat dat veel mooier zou zijn maar gelukkig bracht de route op deze manier ook mooie plekken. Alleen de laatste 100 km waren over de snelweg. Net voor de snelweg nog wat gegeten en toen wilde een van onze scooters niet meer starten dus moesten we dat eerst nog laten maken. Duurde lang en we hadden weer weinig tijd omdat we voor het donker terug wilde zijn maar niet té hard wilden rijden door de ongevallen van de dag ervoor. Maar uiteindelijk gelukt en hup de snelweg op. Muziek in om m'n angsten uit m'n hoofd te zetten en rijden maar. Helaas het laatste uur alsnog in het donker gereden en toen waren we eindelijk terug in Thakhek. Marloes en ik waren zowel fysiek (gespannen houding én die billen hadden het echt zwaar te verduren) als mentaal compleet uitgeteld dus even een nachtje in Thakhek geslapen om bij te komen! 

Even over deze hele Tha Khaek loop van ongeveer 450 km: mega gave ervaring en iedereen aan te raden. Afgezien van de Gibbon Experience, was dit toch wel weer een hoogtepunt in onze reis! 

De volgende dag lekker rustig een boekje gelezen in de intense hitte (inmiddels meer zuidelijk dus nu al ongeveer 36 graden) en 's avonds zouden we dan een nachtbus nemen naar Don Det. Dit gebied wordt ook wel 'The 4000 Islands' genoemd aangezien hier de Mekong ontsprongen is in allerlei kleine stroompjes en er een hele boel kleine eilandjes ontstaan zijn. Don Det is een van deze eilanden en daar wilden wij wel heen.Dit keer goed nagevraagd of het echt een nachtbus was en hoe laat we aan zouden komen maar we kwamen erachter dat de bus er wel 12-13 h over zou doen en als we om 6 uur 's avonds zouden vertrekken kwam dat wel goed.Wij als enige toeristen in een bus vol locals, wat een ervaring. Een ranzigere bus dan dat had ik nog nooit gezien en minder comfortabel was eigenlijk ook niet mogelijk dus het ging een zware rit worden. Rond half 9 stopte de bus en kwamen er allemaal vrouwtjes met hele gebraden kippen op een stok en eierspiesjes en voor de Laotianen in onze bus was het de gewoonste zaak om al het afval hiervan gewoon op de grond te gooien. Daar zit je dan. Het eten van deze kippen durfden we ook niet aan dus ons avondeten bestond uit een zakje chips. Maar weer verder gereden en proberen te slapen (wat compleet niet lukte). Langzaam stopte de bus op verschillende plekken en gingen er steeds meer mensen uit en bleven we met verdacht weinig mensen over in de bus. Maar we gingen dan ook wel naar het meest zuidelijke puntje dus zal wel goed zijn. Tot we rond 3 uur 's nachts wakker werden gemaakt ..... Jahoor het was weer zover. Een man vertelde ons dat we er waren maar op onze telefoon zagen we dat dit zeker niet het geval was en dat er in de wijde omgeving van waar de bus stopte ook níks te doen was. Geen hostel, guesthouse restaurant of iets alles was pikkedonker. Deze man vertelde ons ook dat we maar met hem mee moesten komen. Nou, mijn instinct zegt mij dat midden in de nacht met een wildvreemde man de duisternis in lopen nooit een goed plan is dus verschillende scenario's waar ik de details niet van zal vertellen spookten door m'n hoofd. Maar eind goed al goed, deze vriendelijke meneer had wel een homestay zodat we konden slapen en de volgende ochtend om half 9 met de boot vanaf daar naar Don Det konden. Prima. 'Wacht hier maar' zei deze vriendelijke man voor zijn huisje. We zagen al wel een hutje staan met alleen een dak en een houten plank en ik dacht nog dat Marloes een grapje maakte toen ze zei dat we daar moesten slapen. Maar niets was minder waar; daar kwam de man met twee dekentjes aan en mochten wij onder een dakje midden in de duisternis een nachtje vertoeven..... Gelukkig kunnen we ook van dit soort dingen intens genieten want ja alles voor de ervaring.Deze vriendelijke man gaf ons ook nog eens de WiFi, en goede WiFi dat het was: zo konden we de hele nacht mooi Flikken Maastricht en Boer zoekt Vrouw terugkijken jeeej. Daarna toch nog 1,5 uur kunnen slapen en toen de boot op naar Don Det. 

Dit eiland is alleen te bereiken via een boot en auto's kennen ze niet op dit eiland. Heerlijk rustig dus.De eerste dag hebben we heerlijk een het zwembad gelegen nadat we een prachtige bungalow hadden gevonden aan de rivier. Die avond weer lekker gebarbecued met Mark die dezelfde dag ook op het eiland was aangekomen en ook nog even een biertje gedronken met Anne die daar toevallig ook weer zat met nog twee jongens die hij ontmoet had. Zo grappig dat je alle backpackers weer zomaar ergens tegen kan komen. Dat maakt het wel weer gezellig op het eiland. We maakten het niet laat want de volgende ochtend moesten we om half 9 klaar staan voor onze kayak tour.

Over de Mekong tussen de eilandjes door kayakken. In dit zuidelijkste deel van Laos was de temperatuur al opgelopen tot 40 graden dus de hele dag op het water is wel het beste volhouden (jaja we smeren ons goed in met zonnebrand die hier veul te duur is maarja levend verbranden is ook geen optie). Mark Marloes en ik met z'n drieën in een kayak ging natúúrlijk super goed. Toen meerden we aan bij een eiland en gingen naar een toffe waterval kijken. Vervolgens een flink stuk lopen (want de gidsen waren verdwaald, en het was mega warm dus je kunt je voorstellen hoe gezellig wij erbij liepen ;)) naar de lunchplek. Allemaal een lekker broodje met spiesjes van de bbq en aardappelsalade. En dan lekker in de rivier zitten en opeten: genieten!!Vanaf daar gingen we weer de kano in. Dit keer mocht Mark in zijn eentje en kwam een van de gidsen bij ons er in. Voordeel; we hoefden minder te roeien want hij roeide wel. Nadeel: deze meneer vond het grappig om ons volledig doorweekt te maken met z'n peddel. Hierdoor raakten we in een compleet watergevecht met de hele groep wat wel weer lachen was haha. Flink stuk peddelen en toen kwamen we bij een open stuk op de rivier waar we dolfijnen gespot hebben (van heel ver weg maar toch). Vervolgens nog een flink stuk doorvaren met weer 100 watergevechten en toen konden we weer een ander stuk land op waar we met kano en al naar de Kon Pha Pheng Waterfalls werden gebracht. Meeeeega vet om te zien en echt intens groot en veel water en naja kijk de foto's daar zie je het waarschijnlijk wel.

Vervolgens weer terug naar het eiland (onderweg nog even pinnen want we kwamen erachter dat op Don Det geen pinautomaat staat....) en nog een laatste stukje flink peddelen tegen de stroming in. Moe maar voldaan kwamen we aan op het eiland en na een 'heerlijke' pizza en flink wat potjes kaarten met de jongens was het weer bedtijd.Gister de laatste dag op het eiland weer heerlijk aan het zwembad gelegen met z'n alle en daarna onze tijd in Laos gezellig afgesloten met een BBQ, biertjes en weer flink wat potjes kaarten.

Been There Don Det.

Met onze prachtige hemdjes met die tekst erop vertrokken we vanochtend met z'n alle naar Cambodja. Net voor de grens werd ons verteld dat deze man ons visum wel even ging regelen als we onze paspoorten afgaven en 40 dollar. Maar we konden het ook zelf doen maar dan moesten we in de rij staan.Natuurlijk, zo lekker eigenwijs als we zijn, stappen alle Nederlanders uit om zelf hun visum te fixen. Onduidelijk dat deze mensen zijn.... Heb je je visum voor Cambodja al, sta je al in het land: kun je geen stempel krijgen omdat je nog geen exit stempel hebt van Laos. Moet je weer terug en kun je voor 2 dollar extra wel een stempel krijgen bij het loketje waar je begonnen bent (ipv dat ze dat gelijk zeggen..... Handig is anders, maar zoals we zeggen: ook dit is weer een leuke ervaring) uiteindelijk lukt het allemaal weer en hebben we wel 3 hele dollar bespaart door het zelf te doen. Laos weer achtergelaten: heel mooi land, veel verschillende landschappen, veel vriendelijke mensen en nog niet zo toeristisch als Thailand. 3 weken lang genoten dus :)

En nu onderweg naar Siem Reap: gezellig Pauline opzoeken (vriendinnetje van Marloes die in Siem Reap een half jaar vrijwilligerswerk doet) en naar Angkor Wat (grote tempel) en verder nog geen idee, maar dat lezen jullie volgende week waarschijnlijk wel weer. 6 weekjes verder alweer ja, wat gaat de tijd toch snel.

We hebben inmiddels onze eerste vlucht hier geboekt. In april vliegen we van Bangkok naar Vietnam. Dit betekent dat we daarvoor nog de tijd hebben om naar de zuid-Thaise eilanden te gaan! Eindelijk zon, zee, strand.. 

Joeee groetjes